Müzeyyen

Bir pazar sabahı mahmur mahmur  gastelere bakıyorsun. "Ünlü sanatçı Müzeyyen Senar vefat etti" yazıyor.E diyeceksin ki sonsuza kadar mı yaşayacaktı? 

Yaşasaydı derim ben de. Safiye Ayla vefat etmiş,Hamiyet Yüceses,Zeki Müren... Müzeyyen de sonsuza kadar yaşasaydı nolurdu yani derim.Önceden insanların üzülemediklerini sanırdım.Mıy mıy edip dururlardı.Böyle üzülmek mi olur lan derdim.Sonradan farkettim ki evet üzülüyorlar.

Onların yapamadığı şey efkarlanmaktı.Ve Müzeyyen size ucuz efkarlar vaadetmezdi. 

Türk Sanat Müziği pek rağbet gören bişey değil ben gençken de durum aynıydı ama nasıl desem:

Ben Ankaradayken,ben rakı içerken,ben ah bu gönül şarkılarını dinlerken yahut Müzeyyen "Ağlamakla İnlemekle"yi söylerken bir anlığına da olsa sevecekmiş gibi gelirdi.Daha nolsun.

Cennete gider miyiz Kemalettin?Gidersek gittiğimiz yeri sever miyiz?En azından savunmamızda söyleriz.Her markasından rakımızı içtik hem de bolca içtik.Şarkılar Müzeyyen'i söylerdi biz dinledik ve Safiye'yi ve Zeki'yi.Odun değiliz vesselam cehennemin mimarisini bozmayalım şimdi deriz. Mekanın cennet olsun Müzeyyen.Vücut ölmüş ne gam, kıyametin kopacağı güne kadar biyerlerde sesin hep duyulacak.