Mendilimde emporio armani

Cezayir Almanya'yı yensin.Biraz da kürdistan olsun buraların adı.Türkler de Hasan Dağına bağımsızlığa çıksınlar.İzmir'i yunanlılara verelim zira bizimkiler iyi bir otogar bile yapamamışlar.Ben rakıyı bırakayım,sen kahpeliği.Çocuk bile yaparız belki.Eve kedi alalım,adı Tiryaki.Hadi bişey yapalım çok canım sıkılıyor.Bu yaştan sonra bu kadar sıkılmak bu yaşa yakışmıyor.Çünkü bişeyler de yakışsın artık.Efendi bi adamsın sana hiç yakışıyor mu demesinler. Anladın derdimi ooo serhat bey yine gelenler gelmişler.Şahsen azizim bu sefer çok uzun yoldan gelmişler. Açlar açıktalar,bi açıklığa acıkmışlar.Ben Değ vitaminine hasretken mirim;nerde yetişiyor bu kadar zenci?

Bazen,Ahmet abi diyorum:İnsan yaşadığı yere benzer.Na işte bu yüzden bunca keder.Sonra bi Ahmet abim olmadığını hatırlıyorum.Ah be olmayan Ahmet abi.En çok ramazanda/ "niyeyse" /bi umut varmış gibisine             -garipsiyorum-

Geçen gece,biri yirmi geçe ikametimden 30 km ötede köyün birinde -ki düşün o saatte bunalmışım iyice kaldırdım kafamı göğe;Allahım dedim -ki o da şaşırmıştır fikrimce

....

Sonrası gelmedi.Ulan bi insan Allah'a ne diyebilirdi?

En çok neye içerliyorum biliyor musun.Bişey olmamasına.Ben hayatla bağımın hep bir takıntıyla kopacağını sanırdım.Begonyalara merak saracaktım mesela, ya da çapraz bulmacalara, bu yüzden aldırıyorum bişey olmamasına. Olmayan bağlar kopmak zorunda da kalmıyor tevekkeli.

Zoruma gidiyor,herkesin bi  bahanesi var.Ne bu beden bunca zorundalık kaldırsın,ne de bu kadar zorundalık bunca soruyu taşısın.Artık bişey olsun Ahmet abi.Altta kalanın canı çıksın.