GodSyndrome

Olmuyorsa olmaması gerektiği içindir.
Bunu bir kitapta okumuştum Kemalettin.Ve "olmadığında" asla inanmadım olmaması gerektiğine. Çünkü çok kibirliyim.Çünkü oldurmak için çok uğraşmışlığım var.Çünkü çok uğraşıp da olduramadığım şeylerden gelen yılgınlık ve kör umutsuzluğun getirdiği çırpınış var.Çünkü insan iyimser.İnanmak istiyor herşeyin hep kötü gitmeyeceğine.Üstüne bir de inatlığım var bilirsin Kemalettin.Aybastı yolunda, kalay tasları kendine prangalamış bir çeşme başında okumuştuk: "İnat murad'tır" Çocuktuk lan daha, inanmıştık.Sen inat ettin asker oldun, yüz kişinin başı oldun.Emrine yüz adam verilip,gönlüne bir Aslı'nın verilmediği gerçeğiyle yaşıyorsun. Ben ne kadar çok konuda inat ettiğimi hatırlamıyorum.En son bişey için uğraşacağım ve olacak diye inat etmiştim.Benim olacak, yadırganıcak belki,belki anlaşılmayacak ama elimden alamayacaklar diye inat etmiştim.Sanırım tek meziyetim yanlışta ısrar etmekmiş.
Olmak istediğim adamı gömeli çok oldu.Olduğumu sandığım adam bile değilmişim aslında.Buna içilir. Aslında olduğum adam da bu gerçeği ancak her gün içerek unutabilir.
Hayat,tanrı,kader ne boksa artık adı.Sanırım haklı.Belki ben şimdi burda hayattan siktiredilmiş adamlar içinde şu saatte içiyorsam.Gerçekten başka türlüsü olamadığı içindir. Daha fazlasını yapamıyorum demek ki.
Oysa ne kadar istemiştim.Araya yıllar girmişti belki,olsun yılları da yenecektim.Ne de olsa yıllardır yenilmiştim.Öyle sevinmiştim ki kendi planıma.Ederimi unuttum.Kimse için o kadar etmediğimi unuttum. Böyle böyle kaç kapıdan siktiredildiğimi unuttum.Hayatın en cezbedici yanı da bu sanırım unuttuğun anda esaslı bir tokadı yüzünde patlatması.
Dayak yemekten bıktım demiştin.Bir eylül gecesi ankara emniyetindeki tüm arabaları çizmiştik.Üstünden beş yıl geçmiş.Şimdi ben de bıktım dayak yemekten.Kimse beni benden iyi dövemez Kemalettin.