Ma(z)ide

İçteniçe yanıyorum.Kül oluyorum.Küllerim yanıyor.(Simurg masallarda) Öyle ki ateşim bile yanıyor ve ben sizin tahayyül dahi edememenizi de anlıyorum.Anlamadığım, içimdeki "iyi olma" çabası.Çok yoruyor ve ben kendime inat; bir gün geçecek diye oyalanıyorum.

Farkındayım hep aynı günü anlattım.Aynı şeyi yapıp farklı sonuç alıcağına deliler inanır diye beylik bir söz var amenna.Lakin ben insanların "akıllılığından" da bişey anlamadım.

Efendilik bende kaldı,migrenimi çok sevdim.Ülserle satın aldım hayırsız evlatlığı.Karaciğerimi her gece rakıyla fırçalarım yeter ki siz sesi soluğu çıkmaz diye bilin.Ben sizin aslında iyi biri diye sevdiklerinizdenim. 

Herşeye mi geç kalır insan? Herşeye geç kaldım.Hiç mi unutmaz insan? Ben unutmadım. Bir mutluluk bulun, kalan her mutsuzluğa razı olun.Bir mutsuzluk buldum, kalan her mutsuzluğa razı oldum.

Bugün taze ölüyü defnediyorduk.Ben, Gülcan Tezel diye hayatını hiç de bilmediğim bir ölünün mezar taşına sırtımı vermiştim.(bir ölüye sırtımı verecek kadar çaresizdim)"Allah son nefeste kaybedenlerden etmesin" dedi hoca.İlk nefesi, aslında son nefeste kaybedenlerden olmak için almıyor muyuz diye düşündüm bi an sonra Gülcan'dan özür diledim.

Bir şiir vardı:ben yoruldum siz koşun diye başlayan belki bir şarkı da vardır.Artık yeşerecek bir dalım yok diye eski plakta sayıklayan.Bir adam hatırlayınız ez cümle: gündüzleri çok yorulan, geceleri kendi sesinden korktuğu için,bir dilim elma vasıtasıyla rakıya başvuran.Herkesin bir laneti var, yenebilsek.. Kotarırız mutluluğu böyle bir dünyada olsak bile.Ben mesela mesafeleri yenemeyen adamım.Tek cümle rakım,sigaram, huzursuzluğum,yenilgim...Ne varsa işte, tek cümle içinde.İçim dışıma çıktı yeneceğim diye.Yenemedim.