1

// Abi, çocuktum daha.Kısacıktı boyum,onu görenler genç kız sanırdı.Ben onu gördükçe, hayatın içinden daha iyi bir hayat çıkabilir sanırdım.Sık sık, ablasının ödevlerine yardım etmesiyle övünürdü.Oysa bana başkalarına yaptıracağım şeyleri ödev olarak vermediler hiç.

Mevsimlerden kıştı abi, onun palto benim gocuk dediğim bi şey vardı üstümde;Çıkarıp onun 'palto'sunun yanına astım.Sanırım hayatta umut ettiğim ilk an buydu.Çek bunu burdan dedi.Bilirsin beni abi,ben hep efendi.Niye diye sordum.Bitli mi pireli mi ne bileyim ben diye cevap verdi.

Ben teyzeme kızdım abi,keşke oğluna daha güzel bişey alsaymış dedim,eskidiği için yine bana verirdi tamam eski olurdu,daha az güzel olurdu belki ama bir güzelliği olurdu.Aldım o hırsla gocuğumu sıranın altına soktum.Sonra ne lisede,ne üniversitede,ne de gittiğim herhangi bir yerde asmadım 'palto'mu.Umutları asmak gerektiğini ilk o zaman öğrendim(sandım)

Askı der geçersin abi,zümre zümre bölünmüş canına yandığım.Paltonun yanına palto,kabanın yanına kaban, gocuğun yanına gocuk,aralarda boşluk... //