"bunaltı"

Sevgili günlük,
bugün cuma,hava yağmurlu,lacivert takım elbise mavi gömlek ve bordo kravatla mülakata girecek aday personel kıvamındayım.Hala 28 ya da dokuz neyse işte o yaştayım.Hala bekarım, hala yalnızım,hala böhüü.Yazacak önemli bişey yok aslında var bugün sivil savunma uzmanı oldum.Bir afet olursa seferberlik ilan edilirse işyerindeki koordinasyon bana ait olacak.Komik di mi bence de.Çömez olmanın en kötü yanı da bu,her işe seni sürüyolar yap,git,uç,kaç... Kendileri hata yaptığında aa yanlış mı olmuş ehi ehi şeklinde güllaç yiyen ramazan misafiri gülümsemesi atarlarken ben hata yaptığımda cık cık ama olmaz ki ,nasıl yaparsın kıvamında yorumlar gelmesinden de bıktım.
Bu sıkıcı sıkıcı olduğu kadar bayık bayık olduğu kadar kekremsi kekremsi olduğu kadar sinirbozucu yazıyı neden yazdığıma gelirsek;68 yaşım için yazıyorum.O yaşa gelirsem ve bu blog kalırsa okumak için.Düşününce çok saçma çünkü, genç sayılabilecek bi yaşta koca bir yirmidört saat adına yaptığın tek şey iki evrak doldurmak.Hayatının bugünlerden ibaret olması.Ben küçükken hep sanıyordum ki ordular yöneticem o olmazsa şirketler idare edicem o da olmazsa karasevdalarda dalgalanıcam falan.Hiçbiri olmadı ya la! Hayatım yapamadıklarımdan oluşsaydı keşke.Gün içinde sıkıntıdan kapının önüne çıkıp dip boyası gelen kızları saymak istiyorum ama burdaki dişi nüfusu yetersiz olduğundan o bile mümkün değil.
Tamam şark oturup beklemenin yeri de Ahmetciğim,neyi?