Yazmak Lazım-mış

Geçen işyerimde tek başımaydım,gösterdiğim üstün başarıdan dolayı bana senin de adın mustafa olsun demek yerine biz gidiyoz sen de buraları idare et lan dediler,tamam dedim ben de.Bir kola söyledim.Ayaklarımı masaya uzatıp telefon bağlama kızım diye seslendim.Hizmetlimiz Yusuf abi nediyon godik beyh diye cevapladı.Sus dedim bozma hayalimi.Zira yusufu arzu yapacak kadar hayalperest bi insandım.

Sonra düşünmeye başladım.Anadolu tuhaf bi yer olduğundan (sanki istanbul bebesiyim de) normal şeyler düşünmek anlamsızdı.

Burdaki kızların memeleri ne güzel (söyleyenlerin yalancısıyım yanlış anlaşılmasın) ben niye metropollerde ömrümü tahta memeli kızlarla harcadım diye düşündüm.Acaba sebep neydi?

Düşünürken doğurganlık sonucuna ulaştım.Zira burdaki herkes doğuruyordu ama büyükşehir öyle miydi? Benimle sevgili olacak kadar şuursuz büyükşehir kızının anneannesinin iki çocuğu vardı mesela, annesi de bi bunu doğurmuştu.E bu anne karnındayken büyükmeme geni de lan bunun anası da bi dene doğurdu,bu da ilerde metropol kadınıyım havalarına girer,bu zalim dünyaya çocuk mu getirilir der nasılsa benim burda ne işim var,ben gidiyim de tahta memesiyle kalakalsın yelloz diye düşünüp ortadan kaybolmuştu.İşte sebep buydu.Ama bişeyi düşünmenin en kötü yanı bi sonuca varmak zira o zaman başka bişey düşünmek gerekiyordu.

Sonra ben de sabahın köründe seyir halindeyken, bulunduğum araca çarparak intihar etmeye kalkan leyleği düşündüm.Acaba hayat bana "her kuşu dürttün bi leylek kaldı" mesajını mı veriyordu?Ama bişeyi düşünmenin en kötü ikinci yanı bi sonuca varamamak zira o zaman da başka bişey düşünmek gerekiyordu.

Ben de bugün gördüğüm deli koyunu düşündüm.Hep danalar mı deliricek lan alayınızın aq diye mi aklını oynattı,bi akşam üzeri ahıra giren memet emminin çılgın fantazilerine mi denk geldi noldu da bu hayvan böyle oldu dedim.Koyunun delisi de çok hüzünlü oluyor inanın,su içmeye kalkıyor kafasını olduğu gibi yalın içine sokuyor gerizekalı,boğulacağını anlayınca da geri çıkartıyor ama yine susuz yine susuz.

Sonra kendimi düşündüm. Düşündüklerimi... Memeler,leylekler,koyunlar... Bu ne saçma sapan bi hayattı,kendi kendimin çizgiromanını okuyor gibiydim. Geçiyordu günler ve tam olarak saçmasapan, du bakalım nolucaktı?