Ankara/Pessoa

Ankara ziyaretim keyfli başlamıştı güya.Ben bu işe girersem geleceğim kalmaz ki dediğimde bir/bir buçuk sene içinde ankaraya getiririz diyen adamın şimdi; ben bu ay emekli oluyorum zaten, senin Ankara işi de 6-7 sene sonra anca olur sanırım demesiyle daha keyfli bir hal aldı.

O kafayla Ankarayı gezmek güzel.Halk otobüsleri hala halk gibi kokuyordu,kazı kazanlar yine 8 liradan fazlasını vermedi.Olgunlardaki kitapçılar hala dövecek gibi satış yapıyorlar.Çankırı caddesindeki kons.20 lira yazısı enflasyona yenik düşmüş.Kızılaydaki her dükkan hosta'nın 1750. şubesini açması tehlikesiyle karşı karşıya.Bugüne kadar hep ankara benimmiş de diğerleri misafirmiş gibi abuk sabuk bi sahiplikle dolaştığım sokaklarda ilk kez misafir gibi hissettim kendimi. Kahkalar eşliğinde belki 10 öğrenim bursu yediğim sakarya yunan işgalindeymiş gibi geldi bana. Balkondan fırlatsam basket topunu okuduğum lisenin bahçesindeki potaya sayı yazdırabiliyorum diye gereğinden fazla sevdiğim evim bile yabancı geldi bana.Kardeşimin odama çökmesine izin verdim artık orası odam sayılmazdı ne de olsa.Ve de aldığım kitabın henüz ilk sayfasında ne de güzel yazmıştı Pessoa; "asla bir geleceğe sahip olmamış olduğum günlerden birindeyim"