Öyle Mutluyum Ki Blog

Yemediniz di mi?Sağlam bir godsyndrome okuru örneğin sezen aksu benim asla böyle bi duruma gelemeyeceğimi bilir.Eğlenelim istedim.Bi kere mutluydum ben hatırlıyorum.Babamın sırtındaydım, starda parliament sinema kulubunun sunduğu bi film vardı,aşık değildim o zamanlar hatta hiç aşık olmamıştım,birisi sigara içse yanımda öksürmeye başlardım.Ha ne anlatıyodum ben babamın sırtındaydım ve zaman dursun istedim.İlk defa zaman dursun istiyordum hem de o zamanlar için manasız olan bir zamanda.Bi daha hiç bu kadar mutlu olamam diye düşünmüştüm. Bi daha hiç o kadar mutlu olamadım zaten.Derbeder oldum diye devam etmeyeceğim yazıya zira bu blogu eğleneyim diye tutuyorum hala,metres tutacak param olmadığı için... Ama günlerim olağanüstü sıkıcı geçiyor.Bir zamanlar aşık olduğum takım elbise şimdi bana kefenmiş geliyor ve bir gün eğer kendimi asarsam bunu mutlaka bi kravatla yaparım.Yaşlı insanlarla çalışmak daha fazla yaşlandırıyor sanırım. Tek bi an oluyor bazen ve o tek bi anda yaşanan tek bişey sonucu ben kendimi yine herşeyi sorgularken buluyorum. Tam neşeliyim mesela içimden sevdim dedin hiç sevmedin sen kimleri mahvettin karağğğ melek diye şarkılar söylerkene pazara da yaklaşılmıyor herşey ateş pahası diyor yanımdaki adam ve ben o an farkediyorum nerede olduğumu.Nereye ait olduğumu bilmesem de buraya ait olmadığımı biliyorum.Ve bu düşünceden kendime bi plazma tv alarak kurtulamam. Ben pazardaki fiyatları bilmek istemiyorum,pazarın içinden bile geçmek istemiyorum.Bırak çocuğumun olmasını önlüğüyle okula giden bi veled gördüğümde ruhum daralıyor ulan biter mi senin okulun diye. E bunları yapmazsın olur biter evet belçikada yapmayabilirsin ama anadolunun ortasındayken bu çok zor.İçki sokamadığın lojmana sevgilini getiremezsin çünkü.Ve türkçede "acı" kadar piçleşmiş bi kelime yok,ne söylemek istesen arabesk kaçıyor.Yazımı çedrikten bir uyarlamayla bitirmek istiyorum. "Eğer yirmiyedi yaşındaysanız ve hala niye yaşadığınızı bilmiyorsanız, hayat çok zor"