Ekim 2010

Hep gelecekte nolucağını merak ederdim.Boktan bir mahalle,koşullu arkadaşlıklar,mal gibi hatta bildiğin mal olan akrabalar,teraziye konmuş aile dostları ve saplantılı bi aşkın tek avuntusu gelecekti.Bi gün bişey olacaktı.Ve ben nevrotik geçmişimi unutucaktım.Nihayet gelecek geldi. Konusu ne olursa olsun bitirelemeyen kitaplarım,kullanılmasa hiç bi kayba neden olmayacak bi ağız dolusu cümle,içemediğim biralarım,edemediğim intiharlarım,acabayla başlayıp "malım ben yaa" vurgusuyla biten "aşklarım", olmayan dostlarım,kronik hale gelen başağrılarım... Gelecek buymuş meğerse.Tek avuntum genlerimde, şükür ki sülalecek bi şekilde kansere yakalanıp teşhisten 3 ay sonra ebediyete kavuşuyoruz.Günlük 2 paket sigarayla kaderime koşarak gitmeye çalışıyorum.Benim yolum kısadır,umarım.