Tuna Nehri Akmam Diyor

Ahanda ciddi bir konu yazıyorum.Ben hayatımın bir döneminde kişisel gelişim kitaplarını hatim ettim.Bir dönem psikologların kızlarıyla çıkıp onları kullanarak annelerine tedavi oldum.Bu işin içinden çıkamadım.Evvela en sinir olduğum şey örneklerdir.O kadar fakirdiler ki kardeşlerini pişirip yemek zorunda kaldı.Bu fasfakir çocuk sonra abd başkanı oldu.Ulan dünya 6 milyar fasfakir olup abd başkanı olamayan bissürü insan var.Ayrıca daha beter örnekler veriyorlar sonra bu bende motivasyon olmuyor ki.Lan bu uyuz bile yapmış ben beceremiyorum diyerek daha çok üzülüyorum.Şimdi bunlara ne demeli.

Carla bruni de first lady oldu.Bu da mı yetenek,azim,kabiliyet,çalışkanlık gerektiriyor.Allah kadını daş etmiş.Daş gibi hatun olmanın meyvağlarını yiyor.Bir de engellere takılıp kalmamasınız mevzusu var tabi.Şimdi çocukken yaptıklarınızı düşünün.Bir sinek alın kanadını koparın,üstüne bir bardak kapatın.Hadi bu sinek engellere takılıp kalmasın bakalım.Mecazi anlatım yapıyorum tabi. O sinek benim.İnsanın düşünce şekli ya da savaşçı olması tamam önemli ama bir de kişisel deneyim mevzusu var.12 milyonda bir ihtimal nasıl olsa gerçekleşmez diyen ama maalesef gerçekleştiğini gören bir insanım ben.Şimdi ben nasıl pozitif düşüneyim?

Benim böyle bir motivasyona girebilmem için önce bu ikame mantığını kabul etmem gerekiyor.Ne derler kişisel gelişim kitaplarında.Hayattan bir şato isteyin nah alırsınız ama belki dubleks eviniz olur.Psikologlar için hayat şu fizik dersinde gördüğümüz aynalar gibi.İstediklerin olmadı başarısız oldun o zaman isteklerini değiştir,onlara ulaşınca mutlu olursun.Ben onlarla mutlu olacak olsam en başta onları isterdim zaten.Kim ne derse desin şans mevzusu çok önemli.Tabii ki şimdi dünyaca ünlü bir şirketin ceo'su oraya şansla gelmemiştir ama şanssız olmak da yaşanabilecek en büyük felaket bence.Mesela ben bu sene kpss'yi kazanınca bu sefer kurum sınavlarına gireceğim.Bazı bakanlıklar da sadece 10 eleman alıyorlar.Hiç bir güç beni öyle sınavlara sokamaz.Antony Robbins gelsin isterse.Ben hayatımı biliyorum ya.Ben başına iyi bişey geldiğinde korkan bir adamım lan kesin çok kötü bişey olacak diye.Ben bu düşünceye kırlarda koşarken sahip olmadım ki,başıma kaç defa geldi oradan biliyorum.Ben engellere takılıyorum arkadaş,takıldıktan sonra epey bir sövüyorum.Ben başarısız bir insanım.Anksiyete bozukluğu olan bir insan hangi mülakatta başarılı olabilir ki?Zaten o iş de sonuçta benim sırf yapmak zorunda olduğum için uğraştığım bir iş olcak.Ben 13 yaşında diplomat olmak istiyordum mesela.Benim çevremde liseyi bitirmiş insan bile yoktu ki.150 yalan söyleyerek dışişleri bakanlığına girebildim.Orada sordum elemana nasıl büyükelçi olunur diye.Adam deden ne iş yapıyor dedi.Köylü dedim.Boşver o zaman dedi,bana anlatmadı bile.Şu an oha dediğinizin farkındayım.Tamam kimse sevdiğini alamaz,istediği işi yapamaz biliyorum.Ama hayatta hem istediğin şeyden vazgeçip hem de zoraki yaptığın şeyi böyle heyoo heyoo diyerek yapmak işte ben bunu anlamıyorum ya.Beri gelin anlatın.