Sen hariç

Düşen bir çığda hiçbir kar tanesi kendisini olup bitenden sorumlu tutmaz.

      Ben sıklıkla kendi üstüne düşmeyi başarabilen bir çığ olduğumdan her kar tanesine kızma hakkım var sanırım.Olağanüstü bi acı çekme tutkum olabilir.Siz mi bana zarar vereceksiniz ben kendime daha fazlasını yaparım diyen salak bir inadı kalkan yapabilirim.Sıkıldım deyip çekip gidecek cesaretim olmayabilir Ve bunlar günlük hayatımda çok işime yarayabilir.Bütün aksiliklere rağmen ve hiç de şık olmamasına rağmen devam edebilirim.Hala nefes alıyor olmak ve şuana kadar kimseyi öldürmemiş olmak,benimle ilgili her sorunun sonunda karşımdakiyle hava durumundan konuşur hala gelmek gibi olağanüstü başarılarım da var hiçbir cv'ye yazılamasa da.

      Yine de aksilikleri,mesaileri,anlamsız excel tablolarını,beni değil de aslında neden kendisi gibi olmadığımı anlamadığı için meraklanan insanları bırakınca eve dönünce ve bir kaç cbs dizisi, bikaç sayfa kitap, birkaç sigaradan sonra ansızın çıkan o boşluk hissi.Giderek sıklaşmasından korkmak, eskisinden daha uzun sürüyor olmasından korkmak. Aptal diye aşağılayamamak, şansıma tüküreyim diye geçiştirememek, inatlaşamamak, bütün silahlarını bırakıp onun soğukluğuna teslim olmak.Ve her seferinde daha derinden hissetmek.

      Tüm çocukluğum bir kayısı ağacının üstünde geçmişti.Yalnız maymun.Şimdi çalıştığım yerin önünde de bir kayısı ağacı var çok şükür.Artık çıkamasam da bazen dallarını seviyorum çaktırmadan. Hayatımda kim varsa hepsinin toplamı bana bi ağaç gölgesi kadar huzur vermiyor.Yoldan geçen kamyonlara,tur otobüslerine,bitmeyen tükenmeyen arabalara bakıyorum.Bana çok az kalan yeri kestirmeye çalışıyorum.Deliriyor muyum bilmiyorum ama giderek daha fazla hissediyorum. Bişey geliyor ve gelen her ne ise bana hiç de iyi birşeymiş gibi gelmiyor.Kendimi savunmak da istemiyorum artık.Savunacak bişey kalmadığından belki.