GodSyndrome

Göğsümün ortasında sıcacık bir ağrı var.Yarından bir beklentim yok,yaşama isteğim,almak istediğim birşey, gitmek istediğim bir yer.Hiçbirşey yok.Ama o ağrı,her defasında aynı.Bir daha üzülmem sanıp yine üzüldüğünde,acıyacak bir yer kalmadı dedikçe her defasında hep acıyacak bir yer acıtacak birşey geldiğini gördükçe duyulan o sıcaklık.Bir bıçak alıp orayı deşsem kurtulacakmışım gibi.Ben yüzümü bir yere dönüp orayı toparlamaya çalıştıkça başka bir yerin illaki yıkılmak zorunda olması ve bunu tekrar tekrar tekrar yaşamak.İşin trajik yanı da sadece yaşamaya çalışıyor olmam.Öyle büyük hayaller,hırslı hedefler falan da yok ortada.Sadece yaşamaya çalışıyorum ve beceremiyorum.Bir yerde bir yanlış var bu kadar zor olmaması gerek.Ama yanlış nerde diye baktığımda zaten ortada hiç doğru yok.Ben hep nolursa olsun insanın yaşayacağını düşündüm,başa ne gelirse gelsin yaşanır.Ne yazık ki ben de yaşayacağım.Ama illaki bir tepki verecek ruhum buna.Belki bugünler ilerideki alkolikliğimin kesinlik kazanması için var, belki çevremdeki herkesten uzaklaşmış olucam,belki başka bir şey ama illaki benden birşeyler alıp götürücek.Benim dışımda gerçekleşen şeylerin zararı benden çıkacak.Bazen cidden bunların niye olduğunu merak ediyorum.Belki hiçbir anlamı yok,tesadüfen gerçekleşen zincirleme olaylar ama insan illa bir mana yüklemeye çalışıyor.
 Keşke daha olgun,daha bilinçli bir ortamda yetişseydim.Acıyla başa çıkmanın tek bir yolunu biliyorum. Kendi canımı, başıma gelen şeyin hissettirdiğinden daha çok acıtmak.Bildiğim tek yol bu.Bu yöntemle de daha ne kadar götürebilirim bilmiyorum.