GodSyndrome

Çok düşünüyorum Kemalettin,
ve sıklıkla bombok şeyler düşünüyorum.Çay yaptım kendime biraz önce -ki ben çay sevmem.Sigara içmeye ayırdım bir saatimi -ki ben genelde sigara içmeye zaman ayırmam.Mutfak bana küçücük görünmeye başladı o vakit. Sanki mutfak karton evler gibi katlanıcaktı ben altında kalıcaktım.-ki böyle birşey olmasını çok isterdim. İçimden bir "bakılmak" geçti.Birisi bana baksaydı keşke o an.Söyletmeseydi beni.Baksaydı. Ben artık kendime bakamadığım için oluyor tüm bunlar biliyorum.Ben çok şey biliyorum Kemalettin.Bildiklerimin işe yaramamasına üzülüyorum.
Bugün burda yağmur yağıyor ve benim 972 kg. yükü taşımam gerekiyordu.Taşıdım.Şimdi kollarım ağrıyor ve 972 kiloluk ağrıyla yüreğimdeki ağrıyı içler dışlar çarpımı yaptığımda içim dışıma çıkıyor Kemalettin.Şimdi önümde ağır ağır yudumladığım bir duble rakı var.Aslında hızlı hızlı tüm şişeyi içmek istiyorum.İçtikten sonra da hiç durmadan koşmak istiyorum, yıkılana kadar.Yıkıldığım yerde sızmak istiyorum.Tuhaf aslında, göğe bakarak uyuma şansımız bile kalmıyor bir yaştan sonra.Göğe bakmayı çok istiyorum Kemalettin, sence gök de bana bakar mı dersin?
Aslında hafiften çakırkeyfim galiba.Neşet Ertaş bile güzel söylemek istemiyor bugün.Bir edipcanseverim vardı benim nereye kaldırdım acaba.O kitabın bir sayfası eksikti Kemalettin.Koparmıştım,o kitap bana bir sayfa fazlaydı.Bütün bir kitabı taşırdım da o bir sayfayı kaldıramazdım.Hiçbir şair insana taşıyamayacağından daha fazla şiir yazmamalı aslında.Okuyacak halim de kalmadı.Benim hiç halim kalmadı Kemalettin. Kendi canıma okumaktan başka napabilirim.Beni üzen herkes, hep eksik yapıyor.Yine herşey bana kalıyor.Nasıl yapılacağını göstermem lazım.Öyle bir dağıtmam lazım ki toplamak mümkün olmasın.