Sanat Senin İçindir

Bir insanın yalnızca tek bir konuya odaklanıp,ne olursa olsun onu düşündüğü zaman bir çözüm bulabileceğine her zaman inanmışımdır diyen Casanova ya fena halde yanılıyor ya da yıllardır beni epey bir küçük düşürüyor. Gerçi bu söz her aklıma gelişinde ayda yılda bi manastır ihalesi kaptık hacı süper bişey yapıyım da elalem bi sanat görsün diyerekten yıllarca manastırın içinden çıkmadan kendini badanaya boyaya veren bunun sonucu olarak da oran/orantı mevzusunu tamamen yitirerekten manastırı mahveden adını bi türlü hatırlayamadığım şu rönesans ressamı geliyor aklıma.Biraz uzaktan bakayım neyi kaçırıyorum diye düşünüyorum lakin olmuyor olmuyor.  Tabii ki Mevlana sözüyle yatışan tıyniyette bi insan olmadığım için sabır,tevazu,şakirt tebessümlü bir sos içinde görelim bakalım ne olacak her nolursa olsun güzel olacak şeklinde esenlikler içeren kabullenmelere sahip değilim.Bu da beni daha gergin yapıyor ki her geçen gün daha da sabırsız bilene bilene bitmiş bitişi, bi hikayenin yarım kalışına eşlik etmiş biçare bi hiçlik olarak kalıyorum.Beynim patlayacak halde ama hayat belgesellerdeki gibi nazlı nazlı gamsız gamsız ve hiçbişeyde tek bi değişme olmadan öylesine geçiyor.

Bu yazımı da Herakleitos'a seslenip ne aynı nehiri gerizekalı orası göl,akan giden hiçbişey yok diyerek sonlandırmak da boynumun borcu.Tarihsel bi olaya ışık tuttum lakin yine de hiçbişeyin kıymeti yok.