Düttürü Dünya

Bugünlerde aklımda hep bu filmin son sahnesinde çalınan melodisi var.İzlemeyen kalmış mıdır bilmiyorum ama bana göre Kemal Sunal'ın Yoksul ve Deli Deli Kulakları Küpeli filmleriyle birlikte en önemsediğim üç filminden biri.Hayatın aslında ne olduğuna dair altındağın tepelerinden kısa bir bakış.Bir pavyonda klarnet çalan Mehmet,kazandığı parayı yetiremeyen kredi kartlarına yetişememiş bi Mehmet.Cefakarlığı dışında vasfı olmayan bir eş,üç çocuk biri zihinsel özürlü.O çocuğa gerizekalı diye hitap edecek kadar acısı kabullenmiş/normalleştirilmiş bir hayat.Çaresizlikten duyulan saygı,zoraki akrabalıklar.Ve hayatın olmazsa olmazı umut.Yaptığı bestelerin bi kasetle patlayacağı umudu. Hayatının normalleşeceği hayali. Gecekondudan,sabahlara kadar pavyonda can çekişmekten, uykusuzluktan aslında o güne kadar hayatım dediği herşeyden kurtulma arzusu.
Ankara, klarnet ve kabullenilmişliğe vurulmuş çaresizlik olunca içinde benim için kült olmamasının imkanı yok.Ne yazık ki bilmem gereken kitapları/filmleri/yerleri makul bi sırayla edinemiyorum.Genelde anlık bi şekilde ortaya çıkış akabinde merak ve sonra bi şekilde elde edişten ibaret olduğu için gençliğimin başında izlemem/okumam gereken bir şeye çok sonraki yıllarda ulaştım.Olsun.
Bazı şeyleri bulmadan ölmüş olsaydım öte tarafa borçlu giderdim diye düşünüyorum.Sizin de düşündüğünüz öyle şeyler varsa ilan edin, kefilli bilgi her zaman iyidir.