Konfigürasyon

Yıllar evveldi Kemalettin, lisedeyim.
Edebiyata düşkünüm.
Okul Gastesi çıkarıyorum o sıralar,
-yok lan ne gastesi
ntvde pazar sabahı bi programa konuk olan adamların
gençlik zaman cümlesi o.
düşecek fazla ders olmadığından düşkündüm ben edebiyağta.

bigün kompozisyon sınavı oluyoruz, döktürüyorum yine.
neyse sınav açıklandı hoca hataları söylüyor.
çatık kaşlar yazacağına kaşık çatlar yazmışsın dedi bana.
-lannnn
nasıl bi üzüldüm inanamazsın Kemalettin.
Kompozisyon içerisinde kolon vazifesi verdiğim cümlede
yediğim halta bak...
şimdi düşünüyorum da hatalarımın özeti gibiymiş lan o cümle.

Ben ne zaman önem versem bi cümleye
başka bişiy söylemiş oluyorum.
bazen inadımdan yapıyorum.
kal be yavrum diyemeden çıkıyor ağzımdan defol.
ya da bazen bünye karşı koyuyor.
kal be yavrum diyeceğim,
(kalsan üç gün daha kalırsın yine gideceksin nasılsa)
bi de bakmışın işte defol çıkmış ağzımdan.

bazen de hayat müsaade etmiyor Kemalettin,
sizin ben alayınızın aq lan.... gırtlaktan çıkmak için adeta savaş veriyor mesela, ama işte
o vurgulu,giderli cümle yerini bi tamam'a bırakıveriyor.

sonra işte edebiyatı bırakıp matematiğe koşuyosun Kemalettin,
olduğun yer olmak istediğin değil,
söylediğin laf içinden geçen değil,
türkan bile o resimdeki saf kız değil,
bunları böyle alt alta topluyosun Kemalettin.
Sonra her gün kendi suratına çarpıyosun.

ha dersen ki sen de ama arızasın,
maalesef haklısın.
geçen biri akvaryum kurmuş buralarda
ımm neydi huzur bulmak için.
o akvaryumdaki balıklara baktıkça Kemalettin,
kalbim nasıl sıkıştı anlayamazsın.
kendimi görür gibi oldum galiba,
tatlı su balığıydım Kemalettin,
gözyaşları tuzludur biliyosun aslında.