Bazen

Hadi bi dilek tut.Immm peki tamam.Aksiliklerle topla,umutlarını çıkar, deneyimlerinle çarp, geçmişine böl.Tamamdır yaptım.Kabul olmadı değil mi?Evet nerden bildin?Kesin bi hile var bu işte.Hayır,tam tersini yapalım istersen.Başka bi dilek tut.Tamamdır.Şansınla topla, deneyimlerini çıkar,umutlarınla çarp,geleceğine böl.Tamam yaptım.Yine kabul olmadı değil mi?Evet yine bildin.


Ah bu duvarlar sarhoşken ne de güzel konuşuyorlar.Hayır duvarlara şarap dökmüyorum.Ben ne zaman içsem duvarlar sarhoş oluyorlar.Kapalı dükkana kira ödediğimi söylüyorlar,depozito yanmasın diye diyorum,gülüyorlar.
Bazen büyümem gerektiğini söylüyorlar.Ama ben büyüdükçe birileri ölüyor.Ölmemişler gibi yapıp sarılmak istiyorum.Kokmaya başlıyorlar.Ben büyüdükçe genişliyor içimdeki mezarlık.
Bazen ben onlara dert yanıyorum.Yalan söylemekten bıktım artık diyorum.Kimse gerçeğe katlanamaz diye cevap veriyorlar.Ama çok yoruldum demeye kalksam,sen hep yorgundun diye cümleyi tamamlıyorlar.Aslında duvarlar hep haklılar.Ben bile, bi basit gerçeğe katlanamıyorum diye kaç türlü yalan söylüyorum kendime.Bazen başka bir yatakta yatmak istiyorum.Ne zaman başka bir yatakta yatsam;burası da yanlış adres diyorum.Nereye gitsem,gitmem gereken en son yer orası oluyor.Duyduğum her cümle yalan sanki ve "sanki" dediğim sarhoşluk eki.Ayıkken orda bulunması gereken şey "tabii ki"
Beklemek yetişmiyor,istemek az geliyor,bilmek yetmiyor değiştirmeye.Çok denedim,çok düştüm,çok öğrendim artık.Boynuna pelerin takmak uçmaya yetmiyor ki ne yazık!
Ve işte hani duvarlar dedi ya,gerçeğe katlanamıyor insan.Yine soytarılık başlıyor,yaşadığın onca şeye aldırmadan.Tanrının adını Sam koydum.Her sabah aynı duayla başlıyorum güne:
Play it again,Sam.Hayatım sikildi nasıl olsa,sen tekrar çal.Durdur,geriye sar, tekrar oynat. Taze ölülerim olsun,yanlış yataklarım,düşman dostlarım ve 90 yaşında bile, 10 yaşındaki bi çocuktan fazla olsun yaşanmamışlıklarım.