Amaaağaan

Bloga bakıyım dedim bugun."Anağızla nasıl tanıştım" moduna girmiş blog, kaldı ki kimseyle de tanışmışlığım yok.Prensibim değil.Uzaktan sarkıntılık etmek daha zevkli,balkonda halı yıkayan kıza monaco prensesi gibi davranabiliyorsun.Benim şanssızlığım da burda zaten: tüm aristokratik huylarıma,olağanüstü hayalgücüme, gisele bundchenin keçiörene arabacıoğlu tekstilin açılışına gelip beni görüp aşık olucağına bütün kalbimle inanmamı sağlayan iyimserliğime rağmen monaco prensesiyle karşılaşabileceğim bi ortamım yok.(blog tarihimin en uzun cümlesi)Neyse konu bu değil zaten.Konu blogun ne hale geldiği.
Bunda benim de payım var tabi(başka kimin payı olcaksa) gönül ister ki bi haydeger kondurayım üstüne de az biraz niçe dökeyim veyahut futboldur, eskrimdir, williamsın yeni tenis kıyafetidir iki kelamda bulunayım istiyorum.Ama bilmişlik gibi geliyor tüm bunlar.Sanane oğlum ya diyorum.Evet kendime oğlum diyorum.Arada sırada hönküresim geliyor,acılı içli şeyler yazmak ama o da sıkıcı sonuçta.Önceden de durum böyleydi,kendi hayatımı anlatıyordum çoğunlukla ama o zamanlar bi ekşın bi vurdulu kırdılı muhabbet bi bişeyler oluyordu.Şimdi bi nane yok.Sigara içiyorum evcilik oyununu izliyorum,yıldız asyalıyı camdan aşağı atmak istiyorum.Geçiyor günler.Acaba blog misyonunu doldurdu mu desem benim blogun misyonu yoktu zaten ben yanlışlıkla blog sahibi oldum.Acaba ben mi misyonumu doldurdum?
Terk-i diyar mı eylesem blogger camiasından veyahut üstüninsan süperadam cornelius'un sözünü dinleyip somaliye korsan olarak mı gitsem?Onu yapamazsam soma linyitin maçlarında amigoluk mu yapsam.Orda somali lafı geçiyor ya hemen somalinyiti kondur ikisi de somayla başlıyo ya aman ne üstün zeka ürünü.Bu huyumdan da nefret ediyorum,sürekli bi laf kalabalığı-bi geyik bi geyik sorma gitsin.Neyse işte böyle,depresyondayım galiba hişş çaktırma!