Ağlamak İçin Gözyaşı şart mıdır?Şarttır.

Ne yapmalı Jeremy?Yanmak mı lazım acaba,yanalım eyvallah ama artık içindeki ateş seni değil sen o ateşi yakmaya başlayınca kalmıyorki bir anlamı.Kaptırıp gerçeğe kendimizi alkolik mi olalım.Olduk,faydası yok ki.Yine atıp tutardım belki,ama aldık ağzımızın payını hayattan. Belki yeniden başlamalıyız yürümeye ama ne için?Manzara değişir belki ama güzargah aynı be Jeremy.Hem ben slayt makinesi değilim ki,bir görüntü gidince peşinden hemen başka bir şey gelsin.İnsanım ben Jeremy hem de her gece kan kusan cinsinden.
Gördüğüm yazılmadı ki benim,yazılanı gördüm ben.Ben eskisi gibi olamam ki,olacaktım oysa niyetlenmiştim.Tam tay tay dururken yine kırıldı ayaklarım,boşver atları da vururlar Jeremy.
Üzgünüm kırdığım tüm insanlar için istemeden,isteyerek,hiç ummadan yaptığım her şey için üzgünüm.Daha fazla süper baba izlemeliydim belki,belki daha kararlı olmalıydım.Bilmiyorum Jeremy.
Deliremedim Jeremy.Benim trajedim,deliremediğim o gün başladı aslında.Güldüm sadece,kendime güldüm,Tanrıya güldüm,ağlayanın bir gülenin beş derdi varmış ya.Gülmekten başka bir yol bulamadım işte.
Şimdi pek çoğu için yalanım,pek çoğu için korkak,rahatına düşkün hatta pısırık bir de ben ekleyim ve de alçak.Canları sağolsun be jeremy.Onlar aşkını sevdiğinin gözlerinin içine bakarak söyler.Ben devlete veririm hesabımı.Onların teşvikle geçtiği yolu ben inat için arşınlarım.Onların doğarken kazandığı şeyi,ben doğmadan kaybederim.Ne de güzel duygu sömürüsü yapıyorum değil mi?Ciddi konuşamam ki ben.
Ne diyordu Napolyon.Hayır para değil jeremy.İnsanlar ikiye ayrılır.Şahlar ve piyonlar.Ben piyon olmayı sonunda kabullenen ama hala gururuna yediremeyen o adamım işte.Boşver be Jeremy biz yine gülümseyelim.Bırak adımız korkak olsun.Cesurlar için yol orda.Sabah erken kalksınlar,çok çalışsınlar,petrol bulsunlar…

Not:Aylak'a selam olsun.