Malulen Emekli

Sevgulü Günlük,

Geçen gün babacığımın işi olduğu için dükkanda oturmuş,evlenmesi gelen kadınların bitmek bilmeyen isteklerini izliyordum.Maşaallah Türk kadını çıtayı çok yükseltmiş.Öyle istekleri var ki;böyle bir adam bulsam ben bile evlenirim(Şaka,şaka)Ben 45 yaşındaki gelinlik kızımızın kurduğu devrik cümleleri kafamda sıraya sokmaya çalışırken,dükkana bir bey girdi.

Hoşgeldiniz diyemeden,bağırmaya başladı.Biz nasıl etek dikiyormuşuz,bir işi doğru yapamazmışız,halletsek nolacakmış etek şort olurmuş.Cümlelerine ulan diyerek başlayıp,ortasına hayret ünlemi ekledikçe,canım biraz daha sıkıldı.Ama sesimi çıkarmadım,sustum.Derken esas oğlan geldi(babam)Aslında neymiş,o etek bizim dükkana hiç gelmemiş.Bu gerzeğin yarım akıllı karısı bir yer tarif etmiş,bizim akılsız sazan da gördüğü ilk terziye atlamış.Hiç bir şey demeden çıktı gitti.Peki ben niçin bu kadar sabırlıydım günlük?

Zamanında bit yavrusunun birini dövmüştüm.Abisi polismiş.Hoppala paşam,malkara keşan!Git karakola ifade ver.İfade dediğiniz kolay bir şey değil ki!Nasıl oldu diye sormaya bir başlıyor, ebesinin çeyizine kadar soruyor artık.Nesini soruyorsun meğmur bey.Damarıma bastı,dövdüm.Alla alla...

Daha da beteri var günlüküm.Vaktiyle yani cemiyet hayatının içinde olduğum yıllarda fırlamanın biri lafebeliği yapmaya kalkışmıştı.Ben de lafebeliğinin nasıl yapıldığını göstermiştim arkadaşa. Rencide olmuş bizim sütoğlan gitmiş şikayet etmiş beni.Bir telefon.Serhat beeey,karakoldakiler muhabbetinizi özlemiş.Gittim bu sefer meğmur bey de inanamadı.Oğlum bunun için kimse kimseyi şikayet etmez.Aranızda başka bir şey mi var?Yok abicim.Bol bol şakalaştık polis amcalarla.Melemen ikram ettiler,yedim geldim.

En son karakola gidişim(ben de amma gitmişim)herşeyi bitirdi zaten.Mahkemeyle neyim uğraşmayayım diye bir uzlaşma metni imzaladım.Sevr anlaşmasını imzalasam o kadar zoruma gitmezdi.Hayattan bir şey beklememem gerektiğini o gün öğrendim.Kendimi o gün öldü saydım.O gün,bugündür tüm tecihlerimi yazı tura atarak yaparım,mesela.Bundan sonraki hayatın haybeye dedim,kendime.

Sokaktan geçen ilk satıcıya sattım kırmızı pelerinimi,bir düzine mandal aldım.İyiniyetlerimi astım.

Bunca şeyi aileden gizleyene kadar canım çıktı tabii.Nihayetinde onlar beni 2 cami,3 hayrat yaptırmış biri kadar iyi sanmaktalar.Velhasıl tövbemi ettim.Artık herşeyi alttan alıyorum.Biliyorum ki ben su üstünde yürüsem "kadir" mevlam;bu yüzme bilmiyor diyecek.

Sana da tavsiyem günlük,şansın yoksa eğer;hiç uğraşma.Efendi efendi öleceğin günü bekle.Sevgilerimle