İbneliğin Lüzumu yok!

Birisiyle tanıştığımda tek söylemek istediğim şey;aslında tanışmak istemedim mümkünse sadece birbirlerinin isimlerini öğrenmiş iki insan olarak kalalım.Muhtemelen ve hatta kesinlikle seni daha fazla tanımakla elime geçecek tek şey seni tanıdığıma daha fazla pişman olmak... şeklinde seranat yapmayı istiyorum artık.Hiçbi olayı umursamaz, nasıl olduğuna aldırmazken bana yalan söylenilmesinden de; hiçbi karaktere sen şöylesin-böylesin düzel-doğrul-amansız ol şeklinde öğütler vermediğim halde yine aynı şekilde pozlar kesilmesinden de bıktım.
Ben artık kimseyi tanımak istemiyorum ve bu aile-eş dost-muhabbetimiz var ya olum tarzı türkiye klasiği midemi kaldırıyor.Arada sırada cnbc-e'de yayınlanan norveç kuşağı filmlerdeki alışveriş çantamı taşıdın al sana para vereyim,oğlum 18 yaşını geçeli yüz sene oldu artık bana kira ver tarzı yaklaşımlar sıcaklığını-keyfini-ıvırını zıvırını bi yana bırakırsak kesinlikle daha dürüst.
Madem herşey matematik ki cidden olayı indirgediğimizde iş buna çıkıyor.O halde bu ayaklara ne lüzum var.Burdan başlayıp siyasetten sosyolojiye alıp duvardan duvara çarparım ama onlar da umrumda değil.
Hayatım bi dursa ne güzel olacak yeni arkadaş edinmeyeyim,yeni bişey almayayım,yeni bi dert çıkmasın,sevindirici bişey olsa bile yeni bişey olmasın.Ayrıca sabahın köründe geyrek geyrek adamlara laf anlatmaya çalışıp bi yandan da kafamda bu yazıyı yazarken her kuşu siktim bi leylek kaldı bu leylek, o leylek şeklinde kurduğum cümleyi de yazının neresine koyacağımı unuttum.