Oh Mis

Bişeyler yazmak istiyorum ama beceremeyip haşmet babaoğlu yazısı gibi fasulye ayıkladım oh mis kıvamına gelmesinden korkuyorum.Bi yandan askerden geldikten sonra dönen şansım diğer yandan yeni bi şehir,yeni bi iş,yeni insanlar modunda asosyal bünyeme inecek olan kırbaçlar derken tam mızıldanmaya, amaaan ya havalarına girmeye kalkacakken hayatın "ezberini bozayım mı lan godsy" diye son dakika verdiği arapaslar...Sevineyim derken; ata bindikten sonra oh mis diyeceğine ya nasip diyen kuruntulu gelin yüzünden dur bakalım canım diye kendimi frenlemem, bi yandan da içimde duyduğum heyecanı yaşamak istemem...

Hepsi birbirine karışıyor ve ben ne tepki vereceğimi bilemiyorum.Yine de mutluyum.Bu kelimeyi özellikle yazdım kayıtlara geçsin diye mutlu olduğum günler de olacakmış demek ki.

Eğer çok ekstrem bi durum olmazsa bayramda anca görüşürüz sanırım.Size iclal aydın stayla içinizdeki çocuğu sünnet ettirin tarzı yaşam sevgisi dolu öğütlerle veda etmek isterim ama pek iyi değilim bu konuda.Hoşçakalınız lan okuyucularım.