İyi ki mi doğdum?

Bugün doğumgünü içkimi fondiplerken, dilek tutacağım.İkibinonun ondörthaziranını görmemeyi...Alkolik babam yok,fakir değiliz,hayat çok acı da değil.Dolmayan bir boşluk sanki,sıkılmışlık.Müsait bir yerde inme isteği belki sadece.

Geçen sene ondört haziran yazım bu cümlelerle bitmiş Angela.Dileğim kabul olmamış tabi, malum öldürmeyen allah süründürüyor.Ben bu satırları yazarken bok gibi bi hastane odasında birileri “yaşamak o kadar güzel ki” parantezinde kalp,böbrek,göz falan bekliyor.Bense 28 yaşındayım,işsizim, bugunkü kırküçüncü sigaramdan mütevellit köpek gibi hırlıyor ve bi yandan da louis armstrong dinliyorum Angela.What a wonderful world anasını satiyim.
Haybeye yaşamanın en kötü yanı gereğinden fazla sıkıcı olması Angela.Al pacinonun boktan bir filmde söylediği yalnızca kaybettiğimde yaşadığımı hissediyorum repliği acaba benim için de mi geçerli?Evet şu an akşam güneşi çalıyor fonda, yeter sayıda sigaram da var hağğla daha ne olsun ki!Bilmiyorum Angela ne olsaydı mutlu olurdum sorusu hep muamma oldu benim için.Ben olmasaydım mutlu olurdum aslında biliyosun idealim hep erik ağacı olmaktı.Tanrı bi işgüzarlık etti işte, odun paydasında eşitleniyoruz da gerçi.Benden erik dışında şeyler bekliyor insanlar.Neyse erik konusunu kapatalım,alkol kana karışıyor sanki.Neyse böyle işte, ikibinonbirin ondört haziranını görmeden gitmek temennisiyle Angela elvedağ.