Sessiz Sitemsiz
Her gün aynı günü yaşar insan.Ama bazen durur bakarsın.Nerdeyim,ne haldeyim diye.Yeni bir şey yoktur aslında,dünden farkı yoktur.Ama durur bakarsın işte.
Yanlış yataklar,yanlış yürekler,yanlış sabahlar…Oysa yeniden yaşasan;daha da yanlış yürekler olur gideceğin ilk yer.Çünkü yanlış olan sensin aslında.En baştan elli kere başlasan,elli kere çırak çıkarsın hayat tezgahından.
Hep iyi niyetlerinin kurbanı oldun sen.Kör çarşısında ayna satmayı maharet saydın.O kadar açtın ki sevgiye,o kadar yabancıydın ki sevilmeye…Birisi bir adım atsa,dizlerin kopana kadar koşardın.
Kaç kez dedim sana:”Karanlıkta koşma çocuk!Düşersin.Bak ayakların çıplak,bak kolların kanlı,bak donmuşsun soğuktan.Kalbini yarin sanıp,yarinin sesine koşmak boştur.Varacağın yer olsa olsa bir ayna.Ayna soluk.İçinde ayağı çıplak,kolları kanlı,kalbi kırık bir çocuk”
Bıktın artık kandırma kendini.Bıktın artık naiflikten,sevmekten bıktın.Kiminin ardında bıraktığı bir ceset,kiminin sayıkladığı bir yalan,kiminin düşü,kiminin umursuz gülüşü… Ama hep başka bir şey olmaktan bıktın.
Gel sözümü dinle çocuk.Arsız sözlerde,mavi gözlerde,sessiz sitemlerde boğulma!Hem ne demişti şair:”Bir yerde artık sevemiyorsan;bırakıp gitmeli”
Hadi çocuk koş.Başka şehirlere,başka ülkelere,başka güneşlere koş.
Yanlış yataklar,yanlış yürekler,yanlış sabahlar…Oysa yeniden yaşasan;daha da yanlış yürekler olur gideceğin ilk yer.Çünkü yanlış olan sensin aslında.En baştan elli kere başlasan,elli kere çırak çıkarsın hayat tezgahından.
Hep iyi niyetlerinin kurbanı oldun sen.Kör çarşısında ayna satmayı maharet saydın.O kadar açtın ki sevgiye,o kadar yabancıydın ki sevilmeye…Birisi bir adım atsa,dizlerin kopana kadar koşardın.
Kaç kez dedim sana:”Karanlıkta koşma çocuk!Düşersin.Bak ayakların çıplak,bak kolların kanlı,bak donmuşsun soğuktan.Kalbini yarin sanıp,yarinin sesine koşmak boştur.Varacağın yer olsa olsa bir ayna.Ayna soluk.İçinde ayağı çıplak,kolları kanlı,kalbi kırık bir çocuk”
Bıktın artık kandırma kendini.Bıktın artık naiflikten,sevmekten bıktın.Kiminin ardında bıraktığı bir ceset,kiminin sayıkladığı bir yalan,kiminin düşü,kiminin umursuz gülüşü… Ama hep başka bir şey olmaktan bıktın.
Gel sözümü dinle çocuk.Arsız sözlerde,mavi gözlerde,sessiz sitemlerde boğulma!Hem ne demişti şair:”Bir yerde artık sevemiyorsan;bırakıp gitmeli”
Hadi çocuk koş.Başka şehirlere,başka ülkelere,başka güneşlere koş.
6 kişi karşıladı;:
Yüzünü avucuna aldı çocuk,
bir gülümsedi
bir ağladı.
Hem mutluyum he hüzünlü dedi iç çekerek.
Sonra aynaya baktı
gülümsediği an'ı yakaldığında.
ve o anda bile yaşların süzüldüğünü gördü.
Yok dedi ben hep hüzünlüyüm...
O çıplak ayaklı çocuğun elini sıkıca kavra arkadaşım, sana ihtiyacı var:)
Çok beğendim..Özellikle
Oysa yeniden yaşasan;daha da yanlış yürekler olur gideceğin ilk yer.Çünkü yanlış olan sensin aslında
çok güzel tariflemişsin duygularını..
Ben yazmalıydım bu yazıyı... Çok kıskandım =) Şaka bir yana ortak duyguları o kadar güzel bir dille anlatmışsın ki hayran kaldım. Mükemmel bir ifade olmuş bu... O çocuğa çok iyi bak!
Hepinize teşekkür ederim:)
"Gel sözümü dinle çocuk.Arsız sözlerde,mavi gözlerde,sessiz sitemlerde boğulma!Hem ne demişti şair:”Bir yerde artık sevemiyorsan;bırakıp gitmeli”
Hadi çocuk koş.Başka şehirlere,başka ülkelere,başka güneşlere koş."
bu güzel yazının en güzel bölümü yukarıdaki cümleler bence godsyndrome...
paylaşım için teşekkürler.
kiminin düşü
kiminin umursuz gülüşü
kalemine saglık
Yorum Gönder