20080908

Kanser

Onunla mücadele 37 yıl ve 200 milyar dolara mal oldu. Alt edileceği sanıldı. Ama sadece ABD'de hala günde üç uçak dolusu insanı öldürüyor.
Bilim adamları, o savaş ilanından 37 yıl sonra "alt edildiklerini" kabul etti. Amerikan Newsweek dergisi "kanserle savaşta son durumu" değerlendiren yazıda, kanserle savaşta aslında hiç de gerektiği kadar mesafe alınmadığına dikkat çekti.
Amerikan Kanser Derneği’nden Otis Brawley’e göre “1 tümör 100 kanser bilimciden daha zeki.” Bu nedenle tümörleri yenebilmek için sürekli olarak yeni yollar bulmak gerekiyor. Kanser tahmin edilenden çok daha karmaşık bir hastalık.
Hayvanlar üzerinde yapılan deneylerde hemen hemen her zaman başarıya ulaşılabiliyor. Ancak iş insanlara geldiği zaman geliştirilen ilaçlar etkisiz kalıyor.


Bugün bir çok gazetede vardı bu haber.Sevdiklerini hep kanserden kaybetmiş biri olarak.Akciğer kanserine,lösemiye,pankreas kanserine,mide kanserine yakalanan hastaları gördüm.Onların yüzlerindeki ölüm korkusunu gördüm.
Dayımın 8 yaşındaki oğluyla son konuşmasına şahit oldum.Ufacık bir odada 7 hasta ve 7 hasta yakının içinde geceleri uyumazdı anneannem uyursa öleceğini sanırdı.Sanki Azrail gündüzleri gelmezmiş gibi.
Öleceğini bilerek yaşamaya çalışmak mı yoksa sevdiğinin öleceğini bilerek yaşamak mı zor bilmiyorum.Ama bildiğim Kanserle tanışınca kalpkrizi size bir lütuf gibi geliyor.
Sigarayı bırakın,spor yapın türünden şeyler söylemeyeceğim size,köyden dışarı adım atmamış,sigarayı ağzına sürmemiş,kendi ektiğini yemiş akrabalarım da kansere yakalandı. Sadece eğer durumunuz uygunsa 6 ayda bir check-up yaptırın.
Tıp okumadım ama benim gördüğüm;daha henüz en başta ilk evrede farkedilirse bir şansı oluyor insanın.O ihtimali ıskalarsanız sonraki tedavi sadece süreyi uzatmaya yarıyor.Kimsenin de ümidini kırmış olmayayım belki sadece benim tanıdığım hastalar böyle denk gelmiştir.Ama lütfen okuyup geçmeyin bu check-up işini en azından düşünün.Sevdiklerinizi bir başına koyup,hiç sırası olmayan bir anda. Öleceğinizi bilerek yaşamaya çalışmak yerine 6 ayda bir, birkaç saatinizi harcamayı çok görmeyin kendinize.

6 kişi karşıladı;:

Hülya Konar 13 Eylül, 2008 09:22  

okuduğum en güzel yazılarından birisi bu godsyndrome...

kesinlikle haklısın ve çok önemli bir konu bu...

aslında bu yazıyı (yada konuyu diyelim) mim yapıp yayabilirsin...

son cümlen çok başarılı ayrıca.

Godsyndrome 13 Eylül, 2008 13:03  

Bence bunu sen yapmalısın çok daha geniş kitlelere hitap ediyorsun:) ilk seni mimledim diyelim:)

ne ben olabildim ne de başkası 21 Aralık, 2008 21:50  

şimdi anladım canım, özür dilerim...:(((

Godsyndrome 21 Aralık, 2008 23:37  

önemli değil,nerden bilicektin ki...

tolunay 10 Şubat, 2009 16:07  

ben 30 yaşında meme kanseri ile tanıştım,
şu an 33 yaşımı sürmekteyim, sanırım şanslı azınlıktayım (yani umuyorum) ve yaşamak için çok geçerli sebeplerim var. Mesela deli gibi istiyorum yaşamayı ve biliyorum aslında ne kadar da kıymetli olduğunu vee yaşadığım müddetçe de bileceğime dair kendime verdiğim sözlerim var.
şimdi ise çok sevdiğim eşimin, çok sevdiğim babasının akciğer ca ile boğuşmasını izlemek zorundayım. Tam 1 hafta önce doktorlar, tıbbın artık yapacağı bişey kalmadığını ve ilaçların bu hastalığı durdurmakta çaresiz olduğunu söylediler. Bu geçen 1 hafta boyunca da 56 yaşında ve sapasağlam görünen bir adamın gözümüzün önünde eriyişine şahitlik ediyoruz.
Bunları niye mi yazıyorum...
kendi hastalığımla başedip onu hayatımdan çıkardıktan sonra sadece 6 aylık kontrollerim sırasında aklıma gelen 6 harfli o kelime son 3 aydır tekrar bir numaralı gündem maddesi oldu. Burda da görünce tutamadım kendimi işte...
o kelimeyi telaffuz etmek bile istemiyorum. Tabiri caiz ise karşısında "it gibi titriyorum" çok ama çok korkuyorum.

Godsyndrome 10 Şubat, 2009 23:48  

duygularınızı anlıyorum,geçmiş olsun dileklerimi lütfen kabul edin. Yakınınıza da acil şifalar dilerim.

Powered By Blogger

  © Blogger templates 'Neuronic' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP