Nikriz
.jpg)
Yaşıyorum,koca bir çocuk gibi herşeyi alaya alarak.Sensiz dünya koca bir oyun alanı gibi ve ben oyundan atılmaktan korkan her çocuk gibi;hep en iddiasız hep en aptal...Ne sevdiğim ne de sevildiğim bir yer burası ama gidecek başka yerim yok.Kalıyorum.
Bazen yanımdasın sanıyorum.Ne zaman yanımdasın sansam karşıma bir iğde ağacı çıkıyor.Susuyorum.
Ne ölümden bişey umduğum var,ne de hayattan bişey beklediğim.Beni rahatlatan tek şey kaybetmek.Her kayıp tanrının karnına sapladığım bir bıçak gibi.Sensizlik kalbimin içinde ufacık bir nokta,ufacık bir kağıt kesiği.Öylece sızlıyor.Öylece seyrediyorum.Özlüyorum sessizce,seninle sessiz kalışlarımızı özlediğim gibi...
2 kişi karşıladı;:
İki gündür dönüp dönüp, tekrar tekrar bu yazını okuyorum. Çok dokunuyor bana her defasında. Çok sevmiş ve çok acı çekmiş olmalısın. Zaten içinde acı olmasa aşk olmazdı. Her aşk acılı, her aşk sancılı, her aşk suskunluğa itiyor adamı, sessizliğe gömüyor. Geriye özlem kalıyor, anılar kalıyor; bir türk kahvesini bile yudumlamaktan yoksun bırakan anılar... =(
çok okudum. her seferinde tek bir cümleye takıldım."Beni rahatlatan tek şey kaybetmek." sanıyorum ki biz yüreğimizdeki kağıt kesiğini seviyoruz.
Yorum Gönder