Günde İki kere,tam iki dakika

Can sıkıntısından blog cidden günlük havasına girdi,ama napalım.
Sevgülü günlük
Bugün sabahın köründe dişçiye gitmek üzere uyandım.Bir baktım ki,yanağım davul gibi olmuş.Bari bir ilaç yazar diye tuttum dişçinin yolunu.Bekleme salonunda beklerken bir yandan kayıp eşya klasörüne bakıyorum(evet öyle bir şey koymuşlar),bir yandan da Neşe Karaböcek'ten yağmur yağıyodu,öptüm diye bi şarkı dinletiyorlar.
Neyse doktor dişlerime baktı.Bakışlarından çözebildiğim kadarıyla,bana (içinden) bu hale gelene kadar nerdeydin,Allah da seni kahretsin dedi.Ben burda çekemem mahvolmuş dişin,hastaneye git kısmını sesli söyledi.
Doktor haklı deme günlük,daha önce de dişlerimde sorun çıktı.Bir doktor önerdiler,isminin Naciye olduğunu duyunca,Naciye'yi kim sevmez diyerek gittim.Irmak yeşili gözlerine dalarak,içimden "yalnız benim için bak yeşil yeşil" adlı şarkıyı söylerdim,o da tedavimi yapardı.Fakat tedaviden 3 ay sonra yaptığı ne kadar dolgu neyim varsa düştü.Artık ucuz malzeme mi kullandı,n'aptı bilmiyorum.Fettan gözlü Naciye beni hayal kırıklığına uğrattı,küstüm bütün dişçilere.Dişlerime de küstüm.
Şimdi onyüzmilyon antibiyotik kullanıp,hastanenin yolunu tutucağım.Doktorlardan nefret ederken bir sürü geyik dinle işin yoksa.Ah Naciye ah...