Bekle İstanbul

Bugün de Godsyndrome'un komşularını tanıyacağız.
Birisi 150 yıllık evli,efsaneye göre sevdiği herifi alamamış.Bu yüzden halen depresyonda sanırım.Karbon 14 testiyle bile yaşını belirlemek zor.Balkonundan şalap diye(efecte bak) pilav atıyor.Kuşlar yiyecekmiş güya,kısır yapıp gün'e de çağır bari.
Diğeri karşı apartmanda evde kalmış,yollu,haspa,son ses basgaza aşkım basgaza adlı müsveddeyi dinliyor.Bir de, bişey giyineceği zaman,perdeleri açıyormuş.Ben denk gelmedim(iyiki).Bir diğer kızımız kendini balkondan sallandırıp,sündüre sündüre yere tükürmekten hoşlanıyor.Ne yaptığını anlamaya çalışırken onu kestiğimi sanmıştı.Epey komik olmuştu.
Bir diğer komşum emekli,balkonda çekirdek yemeyi seviyor.Tam 20 maymun gücünde bir iştaha sahip.Bütün gün çıt,çıt sesi geliyor.
Diğeri de emekli,kaza geçirmiş ve sanırım beyninin %98ini almışlar.Bazen kapıdan ses geliyor.Kapıyı bir açıyorum,elinde anahtarla bizimki "aaa burası sizin ev miydi diyor"Geceleri de gördüğü rüyaların etkisiyle bas bas bağırıyor.Biz alıştık bu duruma da misafirler gelince hoş oluyor.
Kalan komşular da ortalama 4 çocuğa sahip ama çocukları bir görün endülüs çingeni bir anneyle, afro-amerikalı demiryolu işçisi bir babadan doğup,sulukulede lisans,harlemde yüksek lisans yapmış gibiler.Bütün gün kadınlar balkondan senin çocuğun bana fayişe dedi,iyi demiş seninki de kocama muhabbet tellalı dedi şeklinde atışmalarla geçiyor.
Bir gün,İstanbul'u yenip,Rahmi Koç'u ikna edip Kont Ostrorog Yalısını alana kadar,yaz mevsiminden nefret etmeye devam edicem.Kış gelsin,girin evinize ne halt yerseniz yiyin.