Bugünlerde

Evlendim ama hala reddediliyorum,bu söz beni çok güldürüyor.

Bir keresinde şöyle demişti bilge bir adam:"yanında yatan kadının yüzüne sabah altıyı çeyrek geçe bak, eğer güzelse o kadın gerçekten güzeldir.

Telefon çalıyor ve ben telefon çalıyor diyorum nefret ediyorum telefona çıkmaktan.

Çocukluktan kalan bir şey:Birisini ne kadar seviyorsam onun da beni o kadar sevdiğini sanıyorum. oysa herkes tam tersini yapıyor.

Kısa cümleler kuramıyorum çok çalıştım ama yapamıyorum.

Gökhan Türkmen dinleyip beni reddeden kızları hatırlamaya çalışıyorum.Liste uzun değil. (teklif sayısı hiç uzun değil de ondan ahmak) Lanet olsun ben reddedilecek adam mıyım?

Sigaraya başladığım günü düşünüyorum.Durmadan öksürüyordum.Hadi yapabilirsin bak bu kadar insan içiyor diyordum kendime. ölmek istiyordum (aslında yaşamak istemiyordum arada büyük fark var) ama cesaretim yoktu.

Bir keresinde bir kadın gördüm."tanrı bunu kendine ayırmadıysa cidden hata etmiş" dedim. gidip yanına konuşmadım tanrının haklı çıkmasından korktum.

En sevdiğim mezarlığı düşünüyorum,en sevdiğim mezarı düşünüyorum.selvi gölgesinde sukunet içinde mezartaşımda cahit sıtkı yazmalı sadece bir dörtlük...

Kuğulu parkı düşünüyorum,yürümeyi öğreniyor çocuklar.Çaayy-fotoğğ faslını geçiyorum. yanımda hayali sevgilim ece, kulağına özdemir asaftan bişeyler söylüyorum.

Hiç sevemediğim o filmi düşünüyorum ve en sevdiğim repliği "yalnızca kaybettiğimde yaşadığımı hissediyorum" (bu sözle ilgili söylenmesi gereken çok şey var)

Dünyayı bende ikiye ayırıyorum saçmalık ama olsun:sevmek isteyenler ve sevilmek isteyenler ben mi?Ece beni seviyor gerisi vız gelir.