1/2

-Hangi yıldayız diye sordu.Hangi takvime göre diyemedim tabi.Sana göre mi bana göre mi de diyemedim.Anlık bişeydi, kibrim depreşti.Niye bu kadar mutsuzsun diye sorarlar bir de.Bu salakla aynı yılı yaşamanın hüznü'yle başlayabilirdim mesela.

-Benle yatmak istediğini söylemeseydin şimdiye yatmıştık demişti kızın biri, eski bi zaman diliminde. Hayatın sırrını vermişti.Farketmemiştim.Farkettiğim zaman da hayata karşı ilgimi kaybetmiştim.

-Keşke daha iyi anlatabilseydim.Keşke sen daha iyi anlayabilseydin diyemedim hiç bi zaman. İki taraf da yalnız kalıyorsa ne farkı var dersen.Onlar kendilerine katlanabilirler.Ben kendime katlanamıyorum.Daha iyi anlatabilsem ben de ona katlanabilirdim.Ama kendime?Asla.

-Ellerini yıkamadan sofraya oturuyorlar.Sonra bana neden iştahsızsın diyorlar.Al küçüğü vur büyüğe.Yaşama iştahım da böyle böyle kaçmıştı.

-Sen bile göremiyorsun beni.Hayatım'daki tüm sen'lere hiç söylemedim.Benim en ağır cümlem buydu. O kadar ağırdı ki benim için hiçbirine söyleyemeden efendiliğimin dibine battı.

-Delirmedim ama az kaldı.Ve ne hüzünlü olucak benim delirmem.Sonunda dediğimize geldi diyecekler.Biz haklı çıktık diyecekler.Normale döndü nihayet diyecekler.Madem sonunda onları haklı çıkartıcaktım niye bu çileyi çektim diye soracak olursam.Cevabım bu cümlede saklı. Çileme ayıp olmasın diye.Onları haklı çıkartmayım diye.Ve en önemlisi bir gören vardır sandım.Ben, sen demeye Allah'la başladım.

-Ne güzel demiş adam.Daha,daha,daha
Dahası çok sonra.