GodSyndrome

Bilmem ki sen bu yazıyı ne zaman okursun.

Sahi okur musun?

Hani böyle mutfak masasına gaste serip pide yediğin bir gün olmuştur mutlaka.Gastedeki haberleri okur muydun?

Serap G. 16 yaşında intihar etti.Serap niye yaratıldı diye düşünürdüm.Ne yaşayabilmiş ki öldürmüşler.Serap tahmin eder miydi acaba; hiç tanımadığı bir adam o öldükten sonra onun varoluşunu sorgulayacak. Tek sebep de pideyken üstelik.

Belki diyorum bir şekilde sen de bu yazıyı okuyabilir misin acaba?

Sen kimsin bilmiyorum.Bildiğin doğruları bana anlatmayacağını ümit ediyorum -ki kolay kolay ümit etmem bunu bil.Çünkü benim yaşımda, iki çocuğu olmuş olan yeterince adam dinledim.En azından bir arsa almamın zaruret olduğu konusunda kimseyle hemfikir değilim.Kusura bakmazsan tahta kutu boyayan kızlardan da Darwin'in, görse "seninle iftihar ediyorum yavrum" diyeceği yosmalardan da sıkıldım.

Belki bir gün çay içip havadan sudan konuşuruz lakin ben çay sevmem.Masaya konmuş Turgut Uyar yanında bir bardak şekersiz çay mümkünse bi iki saksı çiçeği siyah beyaz olsun font dersen bi siktirgit allasen. Rakı da öyle herkesle içilmez.Seninle ne yapacağımı bilemedim şimdi daha tanışmadık bile.Yani hayatıma cuk oturursun bu niteliklerle. Şahsen hayatımda eksik olan ana/baba/kardeş temsili bir kanbağı mı, hormonları coşmamış bir arkadaş ya da onu sevdiğime inanıcak bir sevgili mi, yoksa herhangi bir mana mı bilemedim şimdi.Hepsinden bir tatlı kaşığı var, tüm koltuklar dolu sen durağa kadar ayakta git istersen.

Eskiden olsa birer at kap gel,dünyayı fethedelim derdim.Birkaç dinamitin yeteceğini bilsem şimdilerde yoketmeye de razıyım.Elin boş gelme demeye çalışıyorum yani.Çünkü insanlar biraraya geldiğinde mutlaka bir bok yapmalılar.En azından diğer insanların içinin rahat etmesi için bişeyler yaparmış gibi yapmalılar.Neyse.

İşte ben de Serap G,Ahmet A, ya da adı herneyse gencecik ölmüş tüm şanslı piçlerin bişekilde ölememiş halleriyim, bana sorarsan benim derdim bana yeter sen de gelme istersen.