GodSyndrome

Hayırlı uğurlu olsun.

Hayırlı olduğunu biliyordum.Hayır diye cevaplamak isteyip yapamadığın herşey hayırlı olarak adlandırılırdı zaten. Uğurlu kısmına hiç karışmadım.Uğur,şans,talih vb şeylerden anladığım farklıydı.Akşam eve döndüğümde o gün kimseyle kavga etmediysem,rakı alabildiysem uğurluşanslıtalihliydim.Gerisi boştu.

İmzaladım, öylesine bir mahsuptu. Ardımda bir kapı kapanmıştı, bir daha açılmazdı. Artık geri dönemeyecektim. Hayrımı uğurumu sikeyim otuz senedir hiçbirşey öğrenememiştim.Bütün kavramlar yanlış yerdeydi.İnsanlar yaşadıkça daha olgunlaşırmış herkes bunu söylüyordu ben yaşadıkça bencilleşiyordum. Bir gün yalnızlıktan ölecektim buna emindim ve ölüm nedenim anlaşılmayacaktı.Lakin ne arkadaşlarım olsun istiyordum ne telefon sohbetleri ne misafirlikler... Güzel yerlerde dolaşmak fikri bende "ulan saraylarda yaşıyor ibneler"den ötesine varmıyordu.

Bir imza nelere kadirdi.Ben serhat, velayetim dört ikramiye yetimliğim anlatılmaz; yalnızlığım şehirlerarası vuslatım yirmidörtsaati doldurmaz. Değişmeyecektim. Cesaretim yoktu,isteğim yoktu, azmim yoktu.Aslında hepsi vardı da aklım yoktu ve hiç olmayacağı aşikardı.İyi dediğim neyim varsa benden gidiyor, ben de o giden parçaya el sallıyordum sanki.Senin hatan değil hakettiler.Evet ölünce anca alırlardı kibrimi.Madem ki kendimden gidiyordum herkesten gitmeliydim.Şurda kendimden vazgeçerken eşi dostu düşenecek halim yoktu ya. Zaten yeterince düşünmüştüm,yeterinden fazla düşünmüştüm. Bu dediklerimi yapabileceğimi biliyordum çünkü tüm planlarım hiçbirşey yapmamak üzere kuruluydu.Değişti derler, vefasız diye eklerlerdi. Ağız ucuyla hayırdır diye soranlar bile olurdu ama bi süre sonra herkes cesedimi tekmelemekten yorulurdu.

Mahsubun suretini duvarıma astım.Artık kendimde değildim.Defolu genlerim aile geleneğini bir yana bırakıp kanser sevdasına tutulmazsa 30 yıl sonra bej pardesüm ve ecevit şapkamla güvercinlere simit atıp gençkızları kesebilirdim.Bintane kitap okur,perşembe geceleri içer,cumartesi öğleden sonraları ağlar,kalan zamanlarda da hiçbirşey yokmuş gibi davranırdım geçer giderdi.

Çocukken arsen lüpenin dizisi vardı trt'de.Bir keresinde; insan yalnız doğar,yalnız yaşar,yalnız ölür demişti.Çok hoşuma gitmişti. Salaklık işte nasıl doğulduğunu bile bilmiyordum, henüz tanıdığım kimse bile ölmemişti ama hoşuma gitmişti işte. Niye'leri nasıl'ları soracak gücü olanlara bırakıyordum.Olmuyorsa olmaması gerektiği içindi.
../../....